I liked the way that Anura went to India, he was dressed smartly, just like young Indians are dressing these days!! අනුර කුමාර දිසානායක ඉංදියාවට ගිය විදිහට මම කැමැතියි. ඔහු ලස්සනට ඇදලා ගිහින් තිබුනා. හරියට මේ දවස්වල ඉංදියානු තරුණයින් අදින විදිහට තමයි ඔහු ඇදලා තිබුනෙත්. රවුල ට්‍රිම් කරලා, බඩ ඇතුලට දාලා, පිරිපුන් ශරීරයකින් යුතු, ටයි කෝට්, Short Kurta, ඩෙනිම් කලිසම් – ෂර්ට් අදින…ඕවා තමයි දැන් තරුණ ඉංදියානුවොත් අදින්න, කරන්න කැමැති විදිහ. ඒක හොද ආකර්ෂණීය ප්‍රවේශයක්.
ඉංදියාවට ගිහිල්ලත් අනුර කියලා තිබුනේ: “අපි දන්නවා අපේ සමීප අසල්වැසියා වන ඉංදියාව ප්‍රධාන ආර්ථික හා දේශපාලන මධ්‍යස්ථානයක් බවට පත්වෙලා තියෙනවා කියලා.. ඉතින් අපි ආර්ථික හා දේශපාලන තීරණ ගනිද්දී, එවා ඉන්දියාවට බලපාන්නේ කොහොමද කියන එක ගැනත් අපි හැමවිටම සැලකිලිමත් වෙනවා” (“We do know that India, who is our closest neighbour, has become a major political and economic centre. So, when we take economic and political decisions, we will always care about how it will impact India.”) කියලයි. ඉංදියාව එක්ක දේශපාලන සබදතා ගොඩනගා ගන්න ඒ වගේ ප්‍රකාශ තමයි කරන්න ඕනෑ කියලා හිතන එකත්, එවැනි ප්‍රකාශ ඉදිරි දේශපාලන කටයුතු සදහා හොද අඩිතාලමක් දමනු ඇතැයි කියලා හිතන එකත් smart…
කොහොමත් විජේවීරගේ කාලේ වගේ තවදුරටත් ඔය ‘ඉංදියානු ව්‍යාප්තවාදය’ (“Indian expansionism”) වගේ සටන් පාඨවලට ඇති දේශපාලන පෙළගැස්ම සීමා සහිත බව තේරුම් ගැනීමත්, business partners ලා හොයන මේ යුගයේ අර බ්‍රිතාන්‍යයේ මාග්‍රට් තැචර් (Margaret Thatcher) ගොර්බචොව් ගේ (Gorbachev) කාලේ රැසියාවට ගිහින් කිව්වා වගේ “we can do business together” කියලා පෙන්වන එකත්, ව්‍යාපාරිකයෝ, entrepreneurs ලා, වෙන්න ඕනෑ කියන රැල්ලක් තදින්ම තියෙන ඉංදියාවේ ඒ පෙළගැස්මට කලාපීය දේශපාලන සංදර්භයකින් ආමාන්ත්‍රණය කරන්න ඕනෑ කියලා අනුර පෙන්වන එකත් smart.
එක අතකට, හැමදේම වගේම දේශපාලනයත් කාලෙන් කාලෙට වෙනස් වෙන එකේ…මනුෂ්‍යය සම්බන්ධතා වලදී වගේම දේශපාලනයේදීත් ඔය පස මිතුරුකම්, ඉදිරිවාදී කම්, ආරවුල්, කෝන්තර තියාගන්න එකේ තේරුමක් නෑ… එහෙම නැතිව අවස්ථානුකූලව දේශපාලනය කරණ ඕනෑ කියන එකත් ඉදිරිගාමීයි නේ? දේශපාලන වශයෙන් එහෙම කටයුතු කරන එකටත් දැන් ‘smart politics’ කියලා කියනවා. ඉතින් dress code එක වගේම ඒගොල්ලන්ගේ politics ත්, දේශපාලනයත් , දැන් smart කියලා පෙන්වන්න එක වටිනවා වෙන්බ පුලුවන්.
එහෙම තියෙද්දීම, ඒ අයට කියන්න පුලුවන් නම් අර ඒ අය තමයි ඔය “ඉංදියානු ව්‍යාප්තවාදය” (“Indian expansionism”) කියලා සූත්‍රයක් ජපකරලා, ලාංකිකයා අතර ඉංදියානු විරෝධයක් රෝපය කලේ…, රට තුල එහෙම ඉංදියානු විරෝධයක් ගොඩනැගීම නිසා උතුරේ දෙමළ ජනයාගේ දේශපාලන ඉල්ලීම් ගැන සැකයක්, වෛරයක් වගේම, අර ලයිම් කාමරවල ජීවත්වෙමින්, අඩු වැටුපට අන්ත දුක්විදින වතුකරයේ දෙමළ ජනයා ගැනත් සැකයක්, අවිශ්වාසයක්, වෛරයක් ලාංකික සමාජයේ හිමීට රෝපණය වුනා… එකිනෙකා සැකකරන, ජාතීන් අතර බෙදිමකට ඒ අයගේ ඒ දේශපාලනයත් දායක වුනා… මිනිස්සුගේ ඉල්ලීම් ජාතීන් අනුව බෙදුවා, මරලා හරි මර්ධනය කිරීමට දායක වූනා, ඒවා ඕගොල්ලන්ගේ පක්ෂය කළ වැරදි… , අනුර ලා දැන් ඒවා හදාගෙන ඉස්සරහට යනවා…ඒ වගේ කතාවක් කියනවා නම්, ඒ අය තවත් smart කියලා අපි වගේ අයටත් තේරුම් ගන්න පුලුවන්.
ඒත් අපි එහෙම හිතුවට, ඒ අය හිතනවා ඇති ඕවා ගැන කතාකරන්න ගිහින් පරණ කුණු අවුස්සන ගන්නේ නැතිව ඉන්න එක තමයි smartම වැඩේ කියලා, ඒකත් එහෙම වෙන්න පුලුවන් නේ.
ඒ කොහොම වුනත් smart විදිහට ඇදලා ඉංදියාවට ගිය අනුර ව එරට මාධ්‍යය හදුන්වා දී තිබුනේ “Sri Lanka’s Marxist party leader on official visit to India” කියලයි. අනුර ලා මාක්ස්වාදී ද?, ඒගොල්ලන්ගෙ පක්ෂයේ මාක්ස්වාදී ද?, කියන එක වෙනම කතාවක්. එත්, මාක්ස්වාදීන් කියපුවහම දකුණු ආසියානු ජනයා අතර මුල් බැහැගෙන තියෙන චිත්‍රයක් තියෙනවා නේ අර කොන්ඩේ රැවුල වවාගත්ත, යැල්පැනගිය පිරිසක් ය කියන එක ? එහෙම තියෙද්දි ලංකාවේ ‘මාක්ස්වාදී පක්ෂයේ නායකයා’ ලෙස ඉංදියානු මාධ්‍යය හදුන්වන අනුර කුමාර දිසානායක අර වගේ smart විදිහට ඇදලා ලස්සනට ඇදලා ඉංදියාවට යන එකේ කිසියම් ගතිකයක් තියෙනවා. මම එහෙම කිව්වේ ඉංදියානු මාධ්‍යය හදුන්වාදුන් පරිදි, අපිට කොහොම වුනත්, ඔය කිව්ව බලයට පැමිණිය හැකි/ මාක්ස්වාදී/ පක්ෂ ය, ආදිය ගැන කිසියම් කුතුහලයක්, උනන්දුවක්, විභවයක්, ප්‍රවතාවයක් අඩුම තරමින්, ඉංදියානු තරුණ /තරුණියන් අතරවත් ඇති වෙනවා නම් කියන බලාපොරොත්තුවෙන්…
එහෙම වෙනවා නම් අපිට අර J.N. Dixit ගේ ‘Assignment Colombo’ (1998) පොතේ පෙන්වා දුන්නා වගේ ආපහු කියන්න පුලුවන් “India’s foreign policy on Sri Lanka has always failed”කියලා!
මාකස් ප්‍රියන්ත පෙරේරා
